Een nieuwjaargroet heeft niet zelden vele gezichten. Zeker in het feestelijke van ons carnaval, danst het
alle kanten op. Maar voor niet weinigen heeft als dat creërende, een knarsende ondertoon. Zo kunnen
ziekte en gemis, een niet voor te stellen grauwe sluier trekken. Maar wat blijft is dat we elkaar, zelfs in
het meest onvoorstelbare, een glimpje horizon kunnen geven. Als een vaag dansend schijnsel, met ons
carnaval als een lonkend stipje. Een carnaval waarin letterlijk alles op z’n kop mag staan. En wel zo dat
we in het elkaar vasthouden en meenemen: durven loskomen en loslaten. In dat schijnsel kunnen we
van carnaval 2025: een feestplaats maken van hoop. Is er een schoner vooruitzicht?